Zuun wandelen in Sint-Pieters-Leeuw

Op een mooie zondag in juli verlangde ik ernaar om in de buitenlucht en tussen het groen te vertoeven. Ik trok aldus met mijn wandelpartner naar de Vlaamse Rand, meer bepaald Sint-Pieters-Leeuw. Doel was een heerlijke wandeltocht in de natuur te maken. Daarvoor zocht ik op voorhand wat tips, ondermeer op de website van Natuurpunt. Uiteindelijk vond ik verschillende versies van een wandeling die door de Zuunvallei leidde.

Startpunt was de Rozentuin Coloma, dewelke we niet bezocht hebben en dus nog steeds op mijn to-do-list staat.

Na deze vluchtige kennismaking met de Rozentuin en de indrukwekkende bomenlanen eromheen, doken we langsheen de kerk een gezellig weggeltje in. Dat vond ik alvast een goed begin, ware het niet dat we al snel terug op macadam stonden.

Oké, ik geef toe, we waren omringd door natuur: blauwe lucht, statige bomen, groene velden en uitgestrekte graanakkers.  (Deze foto is er één om kleurtjes uit te trekken – zie onderaan). Door het warme weer rook het af en toe naar gebakken brood. Als ik lang naar deze foto’s tuur, kan ik het nog altijd ruiken. 

Het zijn de details van de natuur die het hem deden op onze wandeling, want wat verder volgde, verliep vooral op langgerekte asfalt.

Gelukkig was er daar af en toe een klappende roos, een roestende waterbak of een wuivende margriet. Die wuivende trok op haar eentje de aandacht naar de weelderige tuin.

Tussendoor kwamen we nog wat statige dingen tegen: een kapel, een electriciteitsmast en de zendmast van de VRT. Allen onontbeerlijk voor ons Vlaanderenland, hoewel er misschien wel twijfels zijn over het één of het ander (ik laat in het midden waarover…).

Er was nog een uitgestrekte kippenboerderij, waar honderden rosse scharrels genoten van hun rustige zondagvoormiddag. Ik meende dat enkel een geoefende fotograaf een pulitzerprize & awardwinnende foto zou kunnen maken van deze rosse vlekken op een groene ondergrond, met de VRT-mast als toemaatje. Daarom onthield ik me van een poging daartoe… het was werkelijk op niets uitgedraaid… geloof me.

Ik behield me dan het recht mijn aandacht verder te focussen op eenvoudiger te fotograferen items, zoals een zee van haagwinde die zich een weg baant doorheen het tarwe of een kaarsrecht baantje langs enkele tuinen.

En plots, voor we het goed wel wel beseften (weliswaar 8,5 km verder) stonden we terug in het centrum van Sint-Pieters-Leeuw. Aan de kerk vielen ons drie witte graven van het Gemenebest uit de Tweede Wereldoorlog op. Twee ervan zijn anoniem… het zal je zoon maar zijn wiens graf niet teruggevonden is.

Buitenlucht en groen,: check! En ik kreeg er nog bij: rood, geel, lichtblauw, wit, paars, oranje, beige en ros… veel ros…. wat verlangt een mens nog meer?

THE END

PS: kleurtjes uit trekken doe je zo: