Ik zit al de hele dag te twijfelen of ik dit bericht wel zou schrijven. Het is namelijk zo dat het gaat over mensen die ik ontmoet in mijn leven. En dan kunnen mensen zich aangesproken voelen of geschoffeerd…. Ook gaat het over mijn visie op de wereld en wat naar mijn aanvoelen staat te gebeuren. Dat zal zeker mensen triggeren, want mijn waarheid strookt niet met algemene opvattingen over hoe de wereld in mekaar steekt. Maar laat ik het toch aanvatten, dit bericht, want er is iets in mij dat zegt: het moet er uit!
Ik heb gedurende mijn leven al heel wat Nancy’s ontmoet. Op één of andere manier hebben ze iets gelijkaardigs qua kenmerken. De laatste ontmoeting met ‘een’ Nancy* doet me plots beseffen dat ik een oordeel heb over haar en haar ‘type’ mensen. Of beter een oordeel had…
Vroeger, als ik met zo’n Nancy in aanraking kwam, dan vond ik ze meestal zwak en zielig. Zo’n Nancy was voor mij een schriele, droge vrouw, die zich wentelde in zelfbeklag. Maar dus…. die laatste Nancy heeft alles, mijn hele visie en beeld, omgedraaid.
Want in feite zijn er zo van die Nancy’s die net door die zieligheid en zwakheid in een proces stappen. Vanuit die donkere gevoelens die ze ervaren duiken ze de diepte in. Ze gaan ontdekken wat er diep in hunzelf leeft en komen zo in een transformatieproces terecht. Je kan zelfs zeggen dat ze plots alchemisten worden van hun eigen leven, want ze toveren loden gevoelens om in gouden kracht. Eens je rock-bottom bent gegaan, kan je niet anders dan je eigen bodem ervaren, je eigen basis terugvinden. Van daaruit kan je dan je eigen authentieke ik gaan bouwen. Dat vraagt moed! Je eigen basis vinden zorgt ervoor dat je stevig kan blijven staan doorheen alle stormen.
Misschien is de mening die ik hier neerpen ook weer een oordeel? Maar toch wil ik het benoemen. Het besef dat vrouwen die doorheen deze donkere nacht van de ziel gaan en dit proces misschien niet één keer maar meerdere keren aanvatten, de sterke, krachtige vrouwen worden die we in de komende tijd nodig hebben. Zij zullen er staan en blijven staan wanneer alles om ons heen afbrokkelt en kapot gaat, wanneer alle zekerheden verwoest worden. Deze kwetsbaar krachtige mensen zullen het meest nodig zijn in de toekomst. Enkel en alleen omdat ze geleerd hebben aanwezig te blijven met pijn en ongemak. Dat zij diegenen zijn die het duister diep in de ogen kunnen zien omdat ze weten dat ze het licht in zichzelf meedragen.
Wat ben ik blij dat er zulke mensen zijn, voor onze toekomst. Ik weet dat deze vrouwen nu denken: Oh mijn God, ik zal die taak moeten opnemen maar ik ben er nog niet klaar voor. Al die mooie heerlijk twijfelende mensen, ze weten het diep vanbinnen. Als het moment daar is, dan zullen ze alles veel helderder zien dan de meeste mensen. Ze zullen geen twijfel meer voelen en ze zullen rechtstaan en blijven staan voor hun waarheid. Aan vechten doen ze niet, neen. Gewoon rechtstaan en blijven staan, als een baken van licht.
Ooh… ik voel nu al de immense kracht die deze vrouwen gaan genereren. Het gaat zo krachtig zijn. Elk individuutje apart die rechtstaat, die het zelfs niet weten van mekaar, die zullen een immense golf veroorzaken waar het duister niet tegenop kan.
Ik kan alleen maar stilletjes hopen dat ik ook datgene zal doen wat nodig is. Dat ik helderheid zal hebben over mijn woorden. Dat ik daden zal stellen die mijn waarheid belichamen. Dat ik walk the talk kan doen! Dat ook ik kan rechtstaan en blijven staan. Mee het licht dragend voor mezelf en voor anderen.
Daarvoor heb ik nog wat werk te doen: vooreerst mijn gevoelige aard omarmen, als deel van mijn diepste wezen, als uniek aan mezelf, als datgene dat ik dacht dat mijn grootste zwakheid was maar in feite mijn grootste kracht is. Het enige dat ik hoef te doen is het omarmen en liefhebben. In overgave, mezelf omarmen en liefhebben. En in volle vertrouwen de toekomst in gaan…
Nawoord: de toekomst is ook altijd een beetje nu: nu al zijn er vrouwen die een baken van licht zijn voor mensen die het moeilijk hebben. Nu ook al is de wereld aan het afbrokkelen, denk maar aan oorlog, energiecrisis, de onevenredige verdeling van rijkdom en het uithollen van mensenrechten,….
*Mijn oprechte, diepe excuses aan alle Nancy’s waarover ik in het verleden een oordeel had.
foto credits :
Photo by Joshua Sortino on Unsplash
Photo by Jeremy Bishop on Unsplash
Photo by Jackson David on Unsplash
Photo by Rhett Wesley on Unsplash
zinderen 
Dit soort mildheid en inzicht heeft onze wereld broodnodig… Dank kje wel, Vanessa!
Dankjewel voor je aanmoedigend bericht!!!
Belangrijk, elkaar bemoedigen en mild zijn. Zelfs als er een ‘k’ ontsnapt is aan mijn toetsenbord. 😀
Zo mooi verwoord je hoeft geen bang te hebben om dit te schrijven. Integendeel het toont hoe sterk je bent.
Dankjewel voor je lieve reactie!
Je mag blij zijn dat je dit neergezet hebt. Want het is zuiver en vol waarheid ook naar jezelf toe. Dat laat zien hoe sterk en krachtig je in het leven staat en je bevind.
Aum Shanti
amai, ik word er stil van… dank
🙏 De waarheid mag ook geschreven worden nu u.
Aum Shanti
nu is voor 🙂
Aum Shanti
Maar hoe zit het dan met die mannen die ook zo verrekte hun best doen om van het leven en de wereld iets mooiers te maken of zich te pletter werk(t)en om hun vrouw(en) en kind(eren) dat te bieden wat ze sterker maakte dan ze al waren? Afgeschreven? Nee toch? Jouw verhaal straalt pure warmte uit, als man koester ik me ook graag hoor…..
Hoi meninggever, ik merk dat je aanhaakt op een stukje dat ik hier (nog) niet helemaal uitgewerkt heb. Namelijk de typische kwaliteiten van het vrouwelijke, dat al eeuwenlang geen plaats meer kent in onze maatschappij. Daartegenover de doorgeschoten mannelijke kwaliteiten, van doelen halen, presteren, enz… ik stel het hier nu wat zwartwit. Maar onze huidige maatschappij spoort mensen aan tot doen en weinig tot gewoon zijn. Waardoor de balans is doorgeslagen (kijk maar naar groeiend aantal burnouts en depressies. ) en laat het ‘zijn’, het ontvankelijke, nu net een vrouwelijke eigenschap zijn. Een zaadje moet ook eerst een tijdje in de donkere aarde zitten, voor het kan groeien. Ook de mannen hebben het hard gehad in deze prestatie maatschappij. Ze zijn uiteraard niet afgeschreven. Zij hebben hun nieuwe rol op te nemen. Het is mijn mening dat dit slechts kan door de erkenning van het vrouwelijke en er meer ruimte voor te kunnen maken. Maar de mannelijke kwaliteiten, van actie, kracht, bescherming, zullen ook nodig zijn. Ach, het lijkt me dat ik ook hierover nog een hele blogpost kan schrijven. Dat mooie spel tussen man en vrouw…hoe ze zo schoon mekaar aanvullen en in evenwicht houden.
Dank voor de lieve woorden, Luc!
Mooi Vanessa, hoe je dit beschrijft. Het geeft moed. Want er komen andere tijden… en veel mensen zullen ‘rockbottom’ moeten gaan, vóórdat alles weer beter wordt. Maar meer en meer ontwaar ik ‘lichtjes’. Eerst nog waakvlammetjes wellicht, maar in veel mensen is een besef aan het ontstaan dat zij bakens mogen zijn voor anderen ❤️
Wat fijn dat je herkenning ervaart. En alvast dankjewel voor jouw reactie. Er komen nog bizarre tijden aan… maar de mens is oneindig creatief en eens de connectie met het hart gelegd ….💞
Inderdaad! ❤️
Dat is echt wat nodig is… in de wereld nu dat we hierover nadenken. Dank je Vanessa, het was nodig dat ik je woorden las.