Op een mooie zondag in juli verlangde ik ernaar om Vincent Van Gogh in het echt te zien, maar aangezien hij al een tijdje overleden bleek te zijn, moest ik het doen met wat hij aan nalatenschap had achtergelaten: zijn schilderijen. Dus trok ik op mijn eentje naar het Kröller Müller Museum, een uniek museum dat… Lees verder Een zee van pastel in Kröller Müller
Op een rommelmarkt wandel je niet rond, maar slenter je. Wandelen is te snel. Het geeft je geen gelegenheid om te kijken. Met je ogen tast je alle vreemde vormen van elk nieuw kraampje af. De ogen scannen en de hersenen catalogiseren: dit zijn bierglazen, dit zijn koffers, boeken, babykledij, postuurkes, schoenen, knuffelberen, stoelen, speelgoed,… Lees verder Ik besta uit vele voorwerpen
Op een mooie zondag in juli verlangde ik ernaar om in de buitenlucht en tussen het groen te vertoeven. Ik trok aldus met mijn wandelpartner naar de Vlaamse Rand, meer bepaald Sint-Pieters-Leeuw. Doel was een heerlijke wandeltocht in de natuur te maken. Daarvoor zocht ik op voorhand wat tips, ondermeer op de website van Natuurpunt.… Lees verder Zuun wandelen in Sint-Pieters-Leeuw
Als je het nog niet gehoord hebt, was je de afgelopen dagen vast een kluizenaar. Het kunstnieuws van dit moment is een roestig voorwerp. De revolver waarmee Vincent Van Gogh zich zou hebben doodgeschoten, wordt geveild. De huidige eigenaars en het veilingshuis hebben vette dollartekens in hun ogen, musea en privé-verzamelaars beginnen al te kwijlen en de… Lees verder Roestig kleurgebruik
De kleine zeemeermin Dit verhaal is helemaal niet grappig, en al zeker niet zo zoetsappig. De versie van Disney, geschreven in haast, zat er compleet, maar dan ook compleet naast. Voor die zeemeermin zat het immers zo: van de boze heks kreeg ze een zuur kado. Ze ruilde haar stem voor benen in… Lees verder De kleine zeemeermin
Onderweg naar huis van mijn afspraak met Josefine, zag ik ter hoogte van de brug van Vilvoorde een gigantische wolkenformatie in de lucht. Ik bedacht me dat het lang geleden was dat ik tijd nam om naar de wolken te kijken. Als kind deed ik dat nochtans heel veel. Nu ik volwassen ben, en over… Lees verder Wolkenformatie
De naam alleen al had belletjes moeten doen rinkelen.... maar neen, naief als we zijn, sloegen we er geen acht op. Een rustige zondagochtendwandeling, daar hadden we wel zin in... dus via smartphone scrollen we naar een wandeling in de buurt van Aarschot. De criteria waren: in het groen en tussen de 6 à 8… Lees verder Wijngaardbergwandeling in de kuiten
Wat zou er gebeuren indien we de liefde in kaart zouden brengen? En op welke manier kunnen we de liefde in kaart brengen? Het antwoord op de tweede vraag is eenvoudig. Christine De Vries en Anky Floris starten op 1 maart met een brieven / kaarten-project, Liefde in kaart brengen. Het startte allemaal met een… Lees verder Liefde in kaart brengen
Zot zijn doet geen zeer zeggen ze dan, en warempel, ze hebben gelijk. Want toen ik op een ontieglijk vroeg uur opstond om die dag naar het Schrijfcafé van Tanja in Middelburg te gaan, voelde dat niet pijnlijk aan. Tanja's Schrijfcafé was het allereerste Schrijfcafé waar ik ooit naartoe ging, lang, lang geleden. Heerlijk vond… Lees verder Het Schrijfcafé van Tanja in Middelburg
Het wordt zo gaandeweg eens tijd om mijn nieuwe woord van het jaar te onthullen. Vorig jaar was het Stamina - 2018 was een jaar vol uitdagingen en uithoudingsvermogen kwam toen echt van pas. Ook al zijn de uitdagingen er niet minder op geworden in 2019, januari was al behoorlijk pittig en mijn agenda ziet er nog… Lees verder Woord voor het jaar 2019
