De snelle hap is ongezond voor je

Het is op de dag af een jaar geleden sinds ik een blogbericht schreef. Ik ben een heel jaar lang, misschien langer, verleid geweest door de snelle hap genaamd Instagram. Daar deelde ik foto’s en zelfgeschreven teksten. Daar ontving ik likes en reacties op posts waar ik soms lang, maar meestal heel kort over deed. Het ging allemaal sneller dan een blog, dat was leuk. Bovendien had ik de indruk dat een blog niet meer dezelfde aantrekkingskracht had dan vroeger. Toen kon je nog een hele ‘crowd’ om je heen verzamelen. Jij las bij hun en zij lazen bij jou. Zelf las ik dit jaar amper berichten van de blogs die ik volgde, hoewel ik ze steeds in mijn mailbox ontving.

Maar mijn snelle hap lag sinds kort wel heel erg op mijn maag. De Instagram reels (filmpjes) werden uitgebreid en gepromoot, omdat ze zo graag Tiktok naar de kroon willen steken. Maar ik koos net voor Instagram omdat het rustig was, gewoon mooie plaatjes met fijne teksten (al hangt dat natuurlijk af van wie je volgt).

De druppel was vandaag. Ik kon slechts terug aan mijn account als ik mijn gsm nummer opgaf. Er was geen andere optie…. Werkelijk verbazingwekkend is dat, dat niemand daarover struikelt. Persoonlijk vind ik dit behoorlijk verregaand. Wat is de volgende stap? Je bankrekeningnummer? Je account koppelen met je ID-kaart? Misschien ook effe vragen naar je medische gegevens, nu ze toch bezig zijn?

een mooi plaatje 😉

Veel mensen zitten op Instagram om hun zelfstandige praktijk te promoten. Ze beseffen niet dat het drijfzand is. Ze bouwen iets uit op ‘grond’ dat niet van hen is. Elk moment kan de eigenaar van de grond tegen ze zeggen: ophoepelen. Of de eigenaar past de regels aan en jij moet volgen of je dat nu leuk vindt of niet.

Het is duidelijk dat de ware aard van de sociale media naar boven komt. Daar waar het eerst lekker gezellig was, wat keuvelen met mekaar, nieuwe mensen leren kennen of inspiratie op doen. En ergens ver weg weet je wel, in ruil voor al dat gratis, zullen ze wel iets terug nemen. Maar nu is het veel zichtbaarder. Je ziet aan alles dat het een plek is waar mensen geld aan verdienen, waar aan datamining gedaan wordt, om het menselijke gedrag te onderzoeken en gegevens te verzamelen. En ook dit: alles aan IG is gestuurd, wat jij te zien krijgt, hoeveel keer jij gezien wordt. Er wordt zwaar aan censuur gedan en ik leerde ook wat shadowbanning betekende.

Ik bereid mijn exit voor. En ja, ik vind het lastig. Want er zijn wel degelijk inspirerende accounts. Er zijn mooie ontmoetingen geweest. Ik heb er moed en informatie gevonden. Maar uit een niet zo ver verleden heb ik geleerd, als je over kleine grenzen laat gaat, dan worden dat op een dag grote grenzen. En eens die overschreden worden, dan is de weg terug heel erg ver, je komt er niet ongeschonden uit. Allicht is Instagram maar een klein detail in het leven. Maar is het leven niet opgebouwd uit allemaal kleine details? Ik kijk er wel naar uit om andere dingen te doen met de tijd die ik verspilde aan Instagram.

Dus ik stop met de snelle hap. Ik ga nu voluit voor langzaam. Ik kies er terug voor om ruim tijd te nemen om te schrijven, om de woorden te proeven, te wikken en te wegen, om te delen wat er in mijn hart leeft. Ik zie wel waar het me brengt.

Dus… ik ben terug. Je leest me spoedig weer! Are you still with me?

Liefs, Vanessa