Dwalen in verhalen, helemaal opgaan in een boek. Zo was ik als kind. Ze riepen me dat het eten klaar was, maar ik hoorde het niet. Ik was verdiept in mijn boek. Het grote sprookjesboek was het enige boek dat ik uit een brand zou redden, dat wist ik heel zeker. Ik hield van de verhalen, maar nog meer hield ik van de prachtige illustraties. Uren kon ik er in bladeren, wegdromend in de fantasiewereld.
Zo nu en dan neem ik mijn mooie, versleten boek terug vast. Voorzichtiger dan toen sla ik de bladzijden om. Ik geniet. Tijd om dit boek de ereplaats te geven die het verdient: tussen mijn Eik-boeken.
Ik wil jullie meenemen naar de mooiste sprookjes uit het boek. Nu ik ouder en wijzer (sic) ben geworden, weet ik dat er in sprookjes allerlei diepere lagen zitten en dat mijn lievelingssprookjes iets over mezelf onthullen. Wellicht ga ik de komende tijd nog meer aan de slag met sprookjes, want via de online cursus Sisters of rock and root van Sharon Blackie heb ik de smaak te pakken.
De prinses op de erwt (Andersen)
Moet je zien wat een prachtige illustratie! Het sprookje zelf omvat maar twee pagina’s en daarmee is alles vertelt. Toch is het één van mijn favoriete verhalen, omdat het gaat over een zekere fijngevoeligheid. Ik liet er me in een eerdere blogpost al eens door inspireren.
De rode schoentjes (Andersen)
Als kind vond ik deze tekeningen eng, maar het verhaal raakte me erg. Het meisje verlangt naar rode schoentjes. Wanneer ze van haar slechtziende pleegmama een prachtig paar krijgt, denk ze aan niets anders meer. Ook wanneer haar pleegmoeder op sterven ligt, wil ze liever met haar mooie schoentjes gaan dansen. Als straf willen de schoentjes niet meer stoppen met dansen. Enkel door haar voeten te laten afhakken komt ze tot rust en inkeer. Clarissa Pinkola Estès heeft in haar boek De ontembare vrouw heel hoofdstuk 8 aan dit sprookje gewijd. Hier kan ik nog de diepte in gaan!
Het schone meisje en het Monster (de Beaumont)
Hier zijn het ook de prachtige illustraties die me deden wegdromen. Hoe kan iemand er zo mooi uitzien terwijl ze de bladeren bijeen veegt… Het verhaal is bekend door de tekenfilm-bewerking van Disney, getiteld Belle en het Beest, maar ik blijf van mijn oorspronkelijke verhaal houden.
Rapunsel (Grimm)
De Disney-versie van Rapunzel kon ik wel smaken. Daar is er eindelijk sprake van een vrouwenfiguur die het heft in eigen handen neemt. Tenslotte zijn we geëmancipeerde vrouwen, die best wel van wanten weten. Ergens in een toren zitten wachten totdat de prins langskomt is een beetje passé. En we hebben ook geen tijd om onze lange haren te ‘groomen’…
Het meisje met de zwavelstokjes (Andersen)
Intriest vond ik dit verhaal. Als ik vroeger gezellig aan de stoof lag, met dit boek in mijn handen, de kerstboom twinkelend naast me en de stapel cadeautjes klaar om uitgepakt te worden, kon ik niet anders dan me de koningin te rijk voelen. En de laatste keer dat ik in de Efteling was, moest ik bijna een traan wegpinken bij hun ontroerende versie.
Repelsteeltje (Grimm)
Je zal maar zo’n vader hebben. Hij schept op tegen de Koning dat jij, zijn mooiste en enige dochter, van stro goud kan maken met je spinnewiel. De Koning wil dat wel eens zien en sluit je op in een kamer vol stro. Gelukkig komt er een gek mannetje langs, die je helpt. Het enige dat hij wil is je eerstgeborene. Tuurlijk zeg je ja, want als je geen stro in goud kan veranderen, zal de Koning je vast iets ergs aan doen. En zo geschiedde. De Koning neemt je tot zijn Koningin en niet lang daarna wordt er een prachtige dochter geboren. En dan staat plots dat mannetje er weer. Van mij, zegt hij. Maar je houdt zoveel van je dochter, hoe kan je haar zomaar weggeven? Bewogen door je tranen geeft het kereltje je nog één kans: als je zijn naam raadt…
Nou ja, we weten allemaal wat er toen gebeurde, sprookjes lopen meestal goed af. Ook in het sprookje Peerie Fool, waarmee ik deze maand aan de slag ga in het traject Sisters of rock and root, speelt het raden van iemands naam een rol. Als je iemands echte naam weet, dan krijg je immers macht over hem. En hij verliest zijn macht over jou. Iemands naam weten maakt dat je kan zien wat er werkelijk speelt. Het begrijpen van de natuur van de dingen zorgt voor een diepe wijsheid en helpt je door moeilijke tijden heen.
De kleine zeemeermin (Andersen)
Dit is my all time favorite! De versie uit het boek, weltebegrijpen! De tekeningen zijn adembenemend. Als kind was ik een echte waterrat. Ik deed aan competitiezwemmen wat leuk was, maar mijn vrije momenten in het zwembad, onder water, die waren nog veel leuker! In mijn fantasie was ik immers deze heldin…
Het is een mooi verhaal over iets van jezelf opgeven, over onbereikbare dromen, maar ook over onvoorwaardelijke liefde. De kleine zeemeermin kan immers de prins niet doden, dat zit niet in haar aard. In deze versie verandert de meermin in zeeschuim, maar de goede geesten in de lucht vangen haar op en plots is ze één van hen.
De geesten van de lucht stonden de kleine zeemeermin toe haar prins nog één keer te zien. Voor hem was ze onzichtbaar, maar, terwijl hij in zee staarde, moet hij haar aanwezigheid toch hebben gevoeld. De kleine zeemeermin kuste hem even vederlicht op zijn wang. ‘Vaarwel’ zuchtte de kleine zeemeermin toen de geesten van de lucht langzaam met haar ten hemel voeren.
Romantisch, niet? Het verhaal blijft me inspireren, zoals in deze en deze blogposts. Verder heeft het boek me natuurlijk ook helemaal gebrainwashed. Want als iemand het over De Keizer zonder kleren, De Sneeuwkoningin, Het lelijke eendje of Drie dwaze wensen heeft, dan zie ik namelijk volgende beelden:
Ik kan hier maar een deel van Het grote sprookjesboek laten zien, wat ik wel spijtig vind. Maar ik hoop dat je er toch van genoten hebben! 😉 En in ruil hoor ik heel graag wat jouw favoriete sprookje is!
liefs,
Vanessa
___________________
*Wat is een Eik-boek? Een Eik-boek is een zelfbedachte term die ik gebruik om de boeken aan te duiden die me zo hard gegrepen hebben, die me veranderd hebben, die ervoor gezorgd hebben dat ik op een andere manier naar de wereld kijk.
De term is tweeledig. Het verwijst naar de boom Eik, die staat voor wijsheid. Maar ook “geluidsmatig” naar het werkwoord ijken. Ijken betekent de nauwkeurigheid van een meetinstrument of meetmethode vergelijken met een standaard. Waarmee ik dus bedoel dat ik mezelf opnieuw ‘ijk’ aan de hand van de wijsheid die ik in deze boeken vond.
Je zal vast zelf wel tig boeken bedenken die voor jou hetzelfde hebben betekend. Vermits ik een blog heb, voel ik de drang mijn Eik-boeken met jullie te delen. Misschien herken je jezelf er in? Misschien doe je een boekentip op? Of misschien vind je het gewoon prettig om te lezen wat mijn inspiratiebronnen zijn? Doe gerust mee met het Eik-boek verhaal en post je eigen boeken-biografie! #Eikboek
zinderen 
Alleen al aan die tekeningetjes kan ik me eindeloos vergapen.
Heel mooi!