Herfstige wandelroute Loondermolenpad (NL)

Deze zondag leek ons een prachtige dag om eropuit te trekken. Via de app van natuurmonumenten.nl kozen we een uitgestippelde wandeling in één van de vele natuurdomeinen die Nederland rijk is. Dit weekend verbleven we in Weert, dus in die omgeving was er keus te over.

Ik koos het Loondermolenpad te Riethoven/Waalre omwille van de afstand (6,2 km) en op basis van de volgende omschrijving:

Deze route voert je door een uniek stukje Dommeldal, langs de volmolen, de Dommel en door een prachtig landschap vol cultuurhistorie.

Dommeldal…. klinkt heel dromerig en dat maakt me erg nieuwsgierig.

Startpunt is Eetcafé De Volmolen, dat klinkt alvast uitnodigend. Maar daarbinnen iets nuttigen zal pas op het einde van de wandeling zijn, kwestie van een wortel (lees: gebakje…) voor je neus te houden. Maar ons vertrek blijkt verwarrend te zijn.  Ik ben stellig overtuigd van het feit dat we aan de overkant van het eetcafé onze tocht moeten inzetten. We passeren de Volmolen, daarachter is het vertrekpunt.

In feite dateert deze watermolen van de achtste eeuw. Pas in 1350 werd de watermolen opgedeeld in twee delen. Elk deel had een andere functie: de ene watermolen was voor olie, de andere voor koren. Elk deel lag ook in een andere gemeente daar de grens Riethoven / Waalre doorheen de molen liep. Dat lezen we op de app, altijd fijn om iets bij te leren. De naam Volmolen verwijst dan weer naar de functie die de watermolen in 1792 toebedeeld kreeg: namelijk het ‘vollen’ van wollen geweefde stoffen. Deze techniek versterkte het weefsel en verhoogde de kwaliteit ervan. Een verrassende toepassing van de watermolen die ik nog niet kende.

Na wat ronddrentelen tussen de watermolen en het eetcafé, wist mijn wandelpartner me ervan te overtuigen dat de start van de wandeling naast het eetcafé was, doorheen een campeerterrein.

Start van de wandeling is van een uitbundig herfstgeel….

Enkele meters verder komen we dan inderdaad uit op een gezellig wandelpaadje tussen de bomen. We zijn vertrokken… maar niet zonder eerst even van deze beauty’s een close-up te nemen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Het wandelpad zelf is een toppertje. Het brengt ons langs smalle paadjes naast en ijzeren bruggetjes over de Dommel. Naar het midden van de wandeling toe wandelen we door brede boslanen. Om dan weer over te gaan in weide – wandelen, langs een poel of twee. De runderen die zich in het natuurgebied ophouden en waarvoor de wandelaar gewaarschuwd wordt, laten zich nergens zien.

Het is zo’n dag dat alles meezit, de temperatuur valt mee, de regen houdt zich in en de zompige bosgeuren vrolijken alles op. Ik ben zo’n type dat van de herfst houdt, incluis bijhorende geuren en kleuren. En zoals je kan zien ben ik zelf ook een kleurrijke verschijning… lol  😉

Op onze tocht komen we Landgoed de Loonderhoeve tegen. Met vrijwilligers wordt hier aan natuurbeheer gedaan, om een zo groot mogelijke diversiteit de ruimte te geven. Eén van de realisaties is een Vispassage in de Dommel. Een glanzend (glibberige) informatieplaat geeft ons meer uitleg: de Kopvoorn en de Beekprik kunnen nu weer stroomopwaarts zwemmen.

De vele hekjes die we doorheen onze wandeling tegenkomen, de bruggetjes en knuppelpaadjes maken de wandeling aantrekkelijk. De meeste hekjes zijn schuin ingepland, waardoor ze automatisch dichtvallen als wandelaars gepasseerd zijn. Zo kunnen er geen runderen uit het graasgebied ontsnappen wanneer een slordige wandelaar het hek vergeet dicht te doen. Volgende takkenwal vind ik anders ook zeer pittoresk, maar iets tegenhouden zal het zeker niet doen.

Op de wandeling maken we een klein ommetje naar dit kleurrijk waterke. Op de foto komt het niet goed over, maar het water heeft allerlei tinten bruin, grijs, geel en groen. Heel bijzonder. De app leert ons dat we vol bewonderend staren naar de Kronkelende Keerskop. Het is een meander die zich vormde in de Keerskop, een zijtak van de Dommel. Zulke natuurlijke meander is een zegen voor tal van watervogels, zoals de ijsvogel en de oeverzwaluw, maar uiteraard ook voor het waterleven. De Beekprik voelt zich hier thuis.

We zijn bijna op het einde van de wandeling en dan komen we dit bordje tegen. Blijkt dat we een heel stuk in de tegenovergestelde richting afgelegd hebben. Nou ja, niemand dat daar wakker van zal liggen. Onze neuzen zijn verfrist, onze wangen hebben een gezonde blos en onze beenspieren weten weer dat ze leven… wat wil je nog mee?

 

.. een stukje gebak misschien…?

Waar ben jij dit weekend gaan wandelen?

Liefs,

Vanessa