want zij is dood.
Ik vernam het nu pas, drie weken over datum.
Ik kan het niet geloven. Ik kan het niet begrijpen.
Zij was mijn BFF, ook al bestond dat woord in de jaren ’80 nog niet. Ik was dolgelukkig met een vriendinnetje zoals zij. We deden zoveel samen, ik keek ontzettend op naar haar. Ze was zo creatief en geestig. Lachen en gieren. We zaten in dezelfde klas en deelden dezelfde straat. Hoeveel keren ben ik bij haar thuis gaan spelen en zij bij mij? Zovele avonturen die we samen beleefden.
Ik kan het niet geloven, waarom is zij nu dood? Dat is toch geen leeftijd om dood te gaan?
“Ja….ja…., maar jullie hadden toch geen contact meer…” hoor ik God brommen vanachter zijn lange grijze baard.
“Ach jong, zwijgt gij! Als je mijn verdriet niet kan snappen.”
Ja, ons contact was verwaterd. We maakten geen deel meer uit van elkaars leven, al heel lang niet meer. Maar zo had ik het niet in gedachten hoor… het moest een ander verhaal worden.
Krom en verrimpeld komen we elkaar tegen in het rusthuis,of op een bingo-avond, want met wat moet een oud mens z’n dagen vullen? Daar lachen we naar elkaar, we begroeten elkaar uitgebreid met kussen en knuffels. Dan zetten we ons neer met een sjat kaffe en vertellen heel ons leven. We halen jeugdherinneringen boven: Weet je nog, die keer dat we kikkervisjes gingen vangen? Of die keer dat we pyamatjes uit stof voor onze Wilbur-popjes maakten? Of toen we onze stemmen op cassette opnamen en zelfs vuile woorden dierven zeggen,….? En al die kunstige knutsels die we maakten en bij elkaar in de brievenbus gingen steken? Of toen… En die keer…. En dan……? En…?
Ik hoop dat zij alles uit het leven heeft kunnen halen….
Ik hoop dat ze niet zat te wachten op later….
Ik hoop dat ze genoten heeft, gelachen, gehuild, ten volle van het leven geproefd…
Ik hoop dat ze haar levenswijsheid aan haar dochter heeft kunnen doorgeven…
Godverdomme…..
zinderen 
Ag dis so hartseer! Ek dink aan jou.
Ja…… hartseer…..
Oei herkenbaar, ook meegemaakt, ik troost mij op de herinneringen..
Knuffelsteun..sterkte
Wat triest. Sterkte!
Veel sterkte. Vorig overkwam mij hetzelfde.
Ik leef mee…
ik deel in jouw verdriet
ik hoop dat het je wat troost biedt.
Gelukkig leeft ze nog in jouw mooie woorden. Sterkte… xxx
K*t. Waarom?
Wat ontzettend triest. Vooral omdat de mogelijkheid voorbij is om ooit nog contact met elkaar op te nemen, mocht je dat gewild hebben… Sterkte met je verlies.
Ik leef met je mee Vanessa, mooi beschreven ❤
Bedankt voor zoveel mooie en krachtige woorden. Een mooie hommage, Vanessa
Lieve Vanessa, Ik voel heel hard met je mee en wens je heel veel sterkte. Voor mij was het een herkenbaar gevoel want ik heb enkele jaren geleden een soortgelijke ervaring gekend. Wij hadden allebei de intentie (die van haar ben ik via haar jongste dochter te weten gekomen) om elkaar terug te ontmoeten, maar het heeft niet mogen zijn. Koester al die mooie herinneringen van vroeger, die kunnen jou nooit ontnomen worden. Liefs,
wat kan het leven toch dieptriest zijn…..