Een keuze maken tussen stoppen of verdergaan met je relatie is een beetje zoals in de supermarkt aan de kassa van rij veranderen. Je weet nooit of je de juiste rij gekozen hebt. Want voor hetzelfde geld kies je een andere kassa omdat je ziet dat het daar zo vlot vooruit gaat. Maar dan blijkt plots dat de dame voor jou een probleem heeft, zoals haar bankkaart die niet werkt of een klacht die ze dringend afgehandeld wil zien. En daar sta je dan, met twee zakken kattenvoer in je armen want de lieverds zitten zonder eten, en de klok tikt de minuten weg en nog steeds ben je niet aan de beurt. Je had het je wel anders voorgesteld.
En zo is het ook met die relatie. Je kiest, op basis van wat jij denkt dat objectieve gegevens zijn maar bij nader inzien zijn ze dat niet. Je wil gewoon snel tot op jouw bestemming geraken nl. Gelukkig zijn. Je taxeert alles wat er in het verleden gebeurd is en je fantaseert alles wat er in de toekomst kan gebeuren. Op basis daarvan maak je dè keuze, waarvan jij denkt dat die jou het snelst tot bij jouw droomleven brengt. En wat is dat droomleven dan? Heeft er iemand daar eigenlijk een duidelijk beeld van? Is dat een leven zonder pijn, een leven met alleen maar vrolijk en opgewekt, waar alles fantastisch en vlot en rozengeur is. En ook nog: snel aan de kassa passeren?
Ik heb rust gevonden, er is geen juiste keuze. Iedereen passeert uiteindelijk aan de kassa. Misschien gaat het er om de keuze te maken én die keuze te beminnen met heel je hart. En maakt het dan uit dat je lang moet wachten voor je jouw droomleven bereikt? Soms is de reis ernaartoe minstens even mooi…
“Ik vraag je geduld te hebben
met alle onopgeloste vragen in je hart
en te proberen de vragen zelf
lief te hebben.
Zoek niet naar antwoorden
die kunnen niet gegeven worden.
Want antwoorden zijn het leven niet.
Het gaat er om te leven.
Leef de vragen.
Misschien leef je dan
geleidelijk aan
zonder het te merken
in de antwoorden.”
— R. M. Rilke
Liefs,
Vanessa
Hoe mooi verwoord. Glimlach op mijn gezicht, ik heb de gave om de verkeerde kassa te kiezen 😉. Fijne dag!
😉 😉 😉
Ik ben ooit gescheiden omdat ik wel degelijk wist dat ik op die manier niet ouder wilde worden. Over de details wil ik het niet hebben, dat is privé, maar er waren zaken waar ik absoluut niet mee kon mee leven en waar geen andere uitweg mogelijk was. Desondanks vind ik mijn ex nog steeds een sympathieke peer en houd ik nog steeds van hem als vader van mijn kind en hoop ik altijd dat het goed met hem gaat. De emotionele band blijft en ik ben ook heel verdrietig geweest om zijn verdriet toen ik hem verliet. Maar ik deed wat ik moest doen. Blij dat ik de knoop toen doorhakte en een nieuw leven begon waarin ik eindelijk kon bloeien. Maar heel hard was dat. Heel hard.
Dankjewel, Matroosje, voor je openhartige reactie. Niemand vertelt het op voorhand, dat het leven soms hard kan zijn…. en verdrietig…
Zich vergissen van kassa is vlug opgelost, en duurt maar enkele minuten. Een relatie opgeven, ook al loopt die niet gesmeerd, is een heel lang proces.
Ik wens je heel veel moed!
Dankjewel Thomas…
Mooi en stof tot nadenken… de tijd zal het leren…
En altijd en naar overal neem je jeZelf mee, geruststellend idee.
Lieve reactie… dank! knufs!
Food for thought. Over kiezen en (on)zekerheid. Maar ik wil de keuze die ik dertig jaar geleden maakte niet vergelijken met het kiezen van een kassa. Daarvoor is het winkelen mij veel te vluchtig en de verbinding met de echtgenoot veel te dierbaar.
Mooie vergelijking heb een halve supermarkt aan verkeerde kassa’s gezien maar hbe nu het idee dat ik er 1 met een gouden loopband heb gevonden.