One way or another…

Een keuze maken tussen stoppen of verdergaan met je relatie is een beetje zoals in de supermarkt aan de kassa van rij veranderen. Je weet nooit of je de juiste rij gekozen hebt. Want voor hetzelfde geld kies je een andere kassa omdat je ziet dat het daar zo vlot vooruit gaat. Maar dan blijkt plots dat de dame voor jou een probleem heeft, zoals haar bankkaart die niet werkt of een klacht die ze dringend afgehandeld wil zien. En daar sta je dan, met twee zakken kattenvoer in je armen want de lieverds zitten zonder eten, en de klok tikt de minuten weg en nog steeds ben je niet aan de beurt. Je had het je wel anders voorgesteld.

En zo is het ook met die relatie. Je kiest, op basis van wat jij denkt dat objectieve gegevens zijn maar bij nader inzien zijn ze dat niet. Je wil gewoon snel tot op jouw bestemming geraken nl. Gelukkig zijn. Je taxeert alles wat er in het verleden gebeurd is en je fantaseert alles wat er in de toekomst kan gebeuren. Op basis daarvan maak je dè keuze, waarvan jij denkt dat die jou het snelst tot bij jouw droomleven brengt. En wat is dat droomleven dan? Heeft er iemand daar eigenlijk een duidelijk beeld van? Is dat een leven zonder pijn, een leven met alleen maar vrolijk en opgewekt, waar alles fantastisch en vlot en rozengeur is. En ook nog: snel aan de kassa passeren?

Ik heb rust gevonden, er is geen juiste keuze. Iedereen passeert uiteindelijk aan de kassa. Misschien gaat het er om de keuze te maken én die keuze te beminnen met heel je hart. En maakt het dan uit dat je lang moet wachten voor je jouw droomleven bereikt? Soms is de reis ernaartoe minstens even mooi…

“Ik vraag je geduld te hebben

met alle onopgeloste vragen in je hart

en te proberen de vragen zelf

lief te hebben.

Zoek niet naar antwoorden

die kunnen niet gegeven worden.

Want antwoorden zijn het leven niet.

Het gaat er om te leven.

Leef de vragen.

Misschien leef je dan

geleidelijk aan

zonder het te merken

in de antwoorden.”  

— R. M. Rilke

Liefs,

Vanessa