Op mijn wandeling word ik plots vriendelijk tegemoet gekomen door een heerlijke geur. Eerst denk ik dat het kamperfoelie is. Het is een zoete geur, bedwelmend en liefkozend zacht. Een omarming van liefde. Maar rond me heen kijkend, zie ik geen kamperfoelie. Wat is dan de bron van deze geur, deze liefkozing voor mijn zintuigen?
Mijn oog valt uiteindelijk op een slanke lindeboom. De boom staat bol met vuil-gele bloemetjes. Een hele bedrijvigheid is het wel: bijtjes vliegen af en aan, op hun beurt gelokt door de verleidelijke geur. Als ik stil ben en goed luister, hoor ik ze allen zoemen van genot! Het lijkt wel een koor. Het Zoemende Bijen Ensemble.
Ik dank de lindeboom voor al dat moois: de geur, de bijen, het schouwspel op de volheid van het leven! Dan vervolg ik mijn weg en sla het knuppelpad in. Elke keer verwonder ik me weer over dit houten pad dat door een donker bosje loopt. De rust straalt op me af. Wanneer ik gewend ben aan het duistere, straalt plots de zon door een kier het dichte bos in en licht alles kortstondig op. Zo is het leven ook: donker en licht. En het licht komt soms heel onverwacht!
Even verder ligt een vlierboom dwars op het knuppelpad. Was die niet diep genoeg geworteld? Heeft de stormwind van de laatste dagen een handje geholpen? Deze vlier had het leven opgegeven en begon aan iets nieuws, als dood hout, leven gevend aan andere bosplanten en insecten.
Ook de vogels vergezellen me op mijn wandeling en bekoren me met hun getjilp en andere gekke geluiden, zoals het plonzen van de watervogel in het vijvertje dat ik passeer. Allemaal kleinigheden die een glimlach op mijn gezicht toveren. Het verlangen om gewoon ergens te gaan zitten en een hele dag de natuur te observeren wordt met elke stap groter.
Ik ging alleen maar naar buiten om even te lopen, en uiteindelijk besloot ik om buiten te blijven tot zonsondergang, want toen ik naar buiten ging, kwam ik erachter dat ik eigenlijk naar binnen keerde. — John Muir
Spreekt wandelen in stilte jou ook aan? Vanaf eind juni organiseer ik maandelijks stiltewandelingen in groep in de regio Affligem – Aalst. Je kan er alles over lezen op mijn nieuwe website Gevoelige Natuur.
zinderen 
ik kan mij zo inleven in wat je hebt gevoeld, prachtig. Jammer dat ik niet in jouw regio woon … anders zou ik komen meewandelen met jou!
Inderdaad, het is zoals Viviane zegt. Zo ervaar ik het ook.
je nieuwe website oogt trouwens ook … prachtig.
dankjewel!
Je woorden toveren alweer meteen een glimlach op mijn gezicht… Fijn dat ik even met je mee mocht wandelen! Een streling voor mijn oren, neus en voorstellingsvermogen… Verwondering is wat ons bindt…
Warme groet en dank je!
Inge
Verwondering! Prachtig woord, hé?! ❤
Ik ben niet op je website geraakt (foutmelding: ‘niet beveiligde verbinding’), maar die wandelingen lijken me wel wat. Mooi !!
Later nog eens proberen? Dankjewel voor de aanmoediging, altijd welkom op een wandeling!! 😉
Ben geen wandelaar maar herken dat genieten van een mooie fietstocht
Ahja, fietsen is heerlijk, maar met wandelen, vanwege de traagheid, vallen je veel meer details op. Maar uiteraard beiden te genieten!! 😉
Dank je Vanessa, je nam ons mee op je wandeling, hoe mooi beschreven. Ik kan me zo indenken al die geuren, de weelde van planten en bomen, de natuur en de stilte. Zalig!
Stilte wandelingen in de buurt vind ik zalig maar ik blijf aan deze kant van Brussel. 😣
oei, en welke kant is dat? 🙂
De oostkant jammer genoeg.
Ten oosten: Mogelijks nog prachtiger om te gaan wandelen!! ❤
Ik ken de andere kant te weinig om me daarover uit te spreken maar laat ons zeggen dat ik heel tevreden ben met het moois in de buurt.
Ik ben een wandelaar en doe dat heel vaak gedwongen aleen Bij wandelingen ontmoet men zijn eigen ik.Wat er ook gebeurt in de natuur vind ik altijd troost en kan het echt niet missen Ik begrijp je dus heel goed..Wat kan je het ook mooi neerschrijven.
Alleen wandelen is zeker helend! dankjewel voor je fijne reactie. Ik wens je nog veel ongedwongen wandelingen toe!