Het is stil op deze blog. Misschien te stil. Op één of andere manier laat ik me tegenhouden iets te schrijven. Want op één of andere manier denk ik dat het ergens over moet gaan. Ik snuffel wat in boeken die me leren hoe te bloggen en vaneigens word ik er niet door geïnspireerd. Zo werkt dat nu eenmaal bij mij. Zelfkennis is het begin van alle wijsheid, zegt mijn moeder dan.
Dan surf ik wat naar andere blogs en laat me inspireren door hun woorden. Bij Matroosbeek geniet ik van citroen en caoutchouc, bij Maaike van haar eerlijkheid en bij Chantal vind ik mijn zeventienjarige energie terug! Maar al lezend vliegt de tijd tussen mijn vingers door, als gladde zandkorrels. En hoe harder je knijpt, hoe minder je vasthoudt, zo vertelt mijn vriendin Annie steeds.
Dus ga ik maar soep maken. Want verse soep maken, dat is pas je tijd goed gebruiken! Afgelopen maand maakte ik tomatensoep (2x), champignonsoep (2x) en pompoen-pastinaaksoep. Deze laatste staat te wachten tot de kinderen thuiskomen van school. Ze kijken uit naar een hele week zonder verplichtingen. Enkel genieten van de herfst en de vakantie.
Ik suggereerde toch al dat deze post nergens over gaat. Maar je mag gerust blijven verder lezen. Zelf geniet ik van een boek dat hier al lang lag stof te vangen tussen andere boeken. Het gaat over opruimen. Oh jee, nog steeds zin om verder te lezen? Het is al de zoveelste keer dat ik de rommel in mijn huis écht beu ben, maar nu laat ik me ondersteunen door het boek Ruimte voor jezelf, opruimen in geest en huis van Stephanie Bennet-Vogt. Aha! Nu zult ge eens wat zien!! 😉 Al twee kledingzakken zijn de deur uit en ik plan een derde revisie van mijn boekenkast. Er zullen vast wel nog boeken zijn die naar de kringwinkel mogen.
Maar dat is buiten mijn moeder gerekend (ge weet wel, die van de zelfkennis). Die weet dat ik een boekenmagneet ben. Mijn moeder komt parmantig aanzwaaien met een hele zak vol TOP jeugdboeken! Hoe kan ik nu nog afscheid nemen van die boeken waar ik als kind zoveel leesplezier aan had? Wat zal ik ermee doen? Bijhouden voor mijn eigen kinderen, die er net de juiste leeftijd voor hebben? Ze zelf nog eens lezen en dan pas wegdoen?
Allée, ge zijt nu al zover gekomen, lees dat laatste stukje nu ook maar! Ik merk dat ik ook heel hard aan het snoeien ben in mijn activiteiten. Voor veel dingen waarvoor ik me ooit vol enthousiasme opgaf, heb ik plots geen energie meer. Tijd dus voor een grondige kuis. Wat doet er écht toe? Wat zijn de dingen waarvoor je mij mag wakker maken ’s nachts? Ik plan mijn leven eenvoudig te maken, klein, overzichtelijk, beheersbaar, ruimtelijk. Want er zijn dingen in me die plaats zoeken. Dat verhaal over mijn grootmoeder zindert al lang in me. Het roept me luid met de woorden: wanneer is het mijn beurt? Wanneer mag ik de wereld in?
Welk verhaal dat de wereld in moet draag jij met je mee ?
zinderen 
dag Vanessa, ik ben ook een ‘soepmadam’. Soep maken vind ik heel ontspannend, het ruikt lekker en het brengt gezelligheid èn warmte in huis. Ik zou je verhalen kunnen vertellen over soep, maar ‘k ga het niet doen :-). Prachtig stukje en ik hoop dat je nog heel veel verhalen de wereld zult insturen (ja, ja, ik las tot het einde!). Groetjes, chantal
OOh, ja, verhalen over soep…:-) of verhalen bij de soep… 🙂 klinkt als een leuke activiteit waarvoor je mij ’s nachts mag wakker maken…. 😉 en dankjewel voor het compliment!
Leuk Vanessa! Ik heb het helemaal uitgelezen 🙂
Wat een heerlijke mail over ‘niets’ en desondanks over alles van het leven zelf.
Dankjewel Tanja, wat is Middelburg toch een fijne plek voor mij, dankzij jou! Heb nu even een kleine wereld, maar als die weer groter wordt, dan kom ik geheid weer eens naar je schrijfcafeetje!
Ek het ook tot onder gelees!Goed geskryf..heel humoristies!
ooh, wat vind ik uw taal zo poëtisch! Ben zo blij dat jij mijn blog leest en af en toe eens een berichtje laat! En ben nu effe weg, blogberichtje over Bome gaan lese… Bome trek ook my aandag 😉
Baie dankie,dis lekker om te hoor en ek geniet jou manier van skryf!
Hey Vanessa, ik las tot het eind, écht en dat heeft me wat opgeleverd. Ik ken én ontmoette Matroosbeek (van de caoutchouc) én Chantal (met haar haar in de wind), én jouw moeder (die van de zelfkennis) maar de eerlijke Maaike kende en ontmoette ik nog niét eerder, noch in levende lijve noch digitaal.
Bart Moeyaert daarentegen, die ken en ontmoette ik wél; we stonden een eeuwigheid geleden zij aan zij oog in oog met een religieus publiek.
Tja, misschien moet dàt verhaal nog de wereld in … ?????
Ben erg nieuwsgierig naar jouw verhalen, Viviane!
Ik las de post tot het eind! Wat leuk dat je mijn caoutchouc verhaal hebt vermeld. Gisterenavond schreef ik het heel snel in de roes van geluk. Blij met een paar nieuwe botten… en dat verhaal stuur ik dan de wereld in…
Bloggen doe ik gewoon omdat ik graag schrijf. Moet het altijd ergens over gaan? Neen, eigenlijk. Ik start met een basisgedachte, en laat me een kwartiertje gaan.
Je mag mij wakker maken, Vanessa. Voor gelijk wat of voor niets en zelfs bij nieuwe maan of een scherp schelleke maan… En er is een grote kans dat ik al wakker ben 😉 Die eerste hoofdstukken over het leven van je grootmoeder, had je me die nu al gemaild voor een piepje vooraf (of heet dat een sneek preview?) Ik zocht in mijn mailbox, maar kan het niet meer vinden
Dikke zOEnen, Elke van de maanzolder.
Je schrijft geen volle posts over niks. Bij mij is het wat me raakt of bezighoudt of interesseert. Omdat ik het graag doe en als therapie na een burn-out en een leven met ouders die van binnen hol en leeg zijn.
Schrijven kan zo hard therapeutisch zijn! 😉 Fijn dat wij ook kunnen meegenieten van jouw uitlaatklep! 🙂
Vanessa, ik ruik de soep tot hier omgeven met hongerige kinderen die rijkhalzend snuiven naar de pot
Ze hebben genoten van de soep, wees daar maar zeker van! 🙂
Fantastisch Vanessa, heel veel genoten van je schrijven hierboven. Zo gaat dat he in het leven, je maakt plaats, je zoekt ruimte, en voor je het weet is het weer opgevuld en moet je opnieuw beginnen…. Ik kon al dat je schreef zo herkenbaar vinden dat ik het leuk vond om het van je te lezen. Geniet in ieder geval van de week waar je voor staat, en van je soep 🙂
Wat schrijf je leuk! Ik kom zeker nog eens terug. En…heerlijk, soep! 😄
Dankjewel Marije, ben ook je blog gaan volgen na het lezen van je hokjespost… zal vast nog wel eens reageren, alleen is de inspiratie vandaag op… 😉
Een soepje gaat er altijd in, deze al helemaal. Heerlijk!
Leuk geschreven .Jij begint op te ruimen en ik kan geen afscheid nemen van mijn dingen maar er moeten nu eenmaal verschillen zijn tussen mensen maar ook ik heb je post tot onderaan gelezen.
Tja, mijn laatste post gaat ook over geen afscheid kunnen nemen van dingen!! 😉 Dank dat je kwam lezen!